Guayaquil-Tumbes-Lima-Iquitos-Maniti Lodge vv

Dit is m'n reisplan, en dat alles om 4 dagen in de Peruaanse jungle door te brengen.
Hostel Tome in Guayaquil was inderdaad net nieuw. En het bleef rustig. Lekker dakterras, airco in de kamer, prima bed. Puntje van kritiek: erg pietluttig, zoals borg voor de sleutel, alles meteen afrekenen, bijv het ontbijt of een biertje. Het ligt midden in het commerciële centrum, één blok van de Rio Guayas en het daarlangs aangelegde park, de Malacon 2000. Zo te zien een echt prestigeproject, het ziet er nog steeds goed uit en wordt overdreven goed bewaakt. Bij aankomst op het busstation had ik al geïnformeerd naar de vertrektijd van de directe bus naar Tumbes, dat was zaterdag om 10.50 uur. Helaas was het niet mogelijk om zo ver van te voren een stoel te reserveren, maar als ik er een uur van te voren zou zijn, zou het goed komen.
Nou ja, nee dus. Ik was stipt om 09.45 uur op het busstation: bus uitverkocht. En dat betekende wachten tot 13.50 uur of met een bus van 11.10 uur naar Huaquillas, op de grens met Peru. Ondanks de tips op internet en in de Lonely Planet om vooral in de bus de grens over te gaan, heb ik voor die laatste gekozen. Misschien had ik dat beter niet kunnen doen. Alhoewel ... uiteindelijk is alles goed gekomen. Toen de bus na een uurtje of 4-5 in Huaquillas aan kwam, werd ik -dacht ik- door de chauffeur aan een mannetje gekoppeld, naar achteraf blijkt zo iemand die je beter uit de weg kunt gaan. De man nam m'n rolrugzak en ging er van door, onderweg in een beetje engels en veel spaans uitleggen dat hij mij naar de douane brengt en daarna op de bus naar Tumbes zet. En dat voor 5 dollar. Althans dat begreep ik. Het begin ging goed, we liepen door een enorm drukke markt. Midden op staat ineens een groot bord, waarop staat dat Ecuador me bedankt voor mijn bezoek en iets verderop een volgend bord met 'Bienvenudos en Perú'. En vlak daarna stopte een (gewone) auto en mijn 'gids' zei dat die auto ons naar de immigratie zou brengen. Na een kleine aanrijding - een motor klapte achterop toen we we ietwat abrupt stopten - en wat gedoe over de schade komen we inderdaad bij een officiële grensovergang aan. Daar krijg ik 2 formulieren om in te vullen en de autosleutels (om zeker te stellen dat ze er niet met m'n bagage vandoor gaan) en kan ik in de rij. Na bijna een uur wachten zijn de formaliteiten achter de rug en vertrekken we richting Tumbes. Al snel vertelt de 'gids' dat hij nieuwe klanten heeft. Of ik hem even wil betalen en dan brengt de auto mij naar Tumbes. Dus zeg ik dat ik betaal als ik in Tumbes ben. Na veel gedoe blijkt dat ik nog 30 dollar, na een tijdje zakkend naar 25, voor het vervoer aan de chauffeur moet betalen; die 5 dollar was voor de service van de 'gids'. Ik heb stug volgehouden dat ik niet meer dan 5 dollar zou betalen, en was erg opgelucht toen de auto keerde en mij weer terug bracht naar Immigratie. Daar een echte taxi gepakt die me voor 12 dollar wel naar Tumbes bracht. Dit was eigenlijk het eerste moment dat ik me niet veilig voelde en dat ik graag met iemand anders daar in die auto gezeten had. Of nog liever, helemaal niet in die auto ;). Volgende keer toch maar de tips volgen....
Direct na de grens een heel andere omgeving. Eerst plat, dor en droog, later langs rijstvelden. Veel armzalige hutjes, heel veel troep langs en onnoemelijk veel motortaxi's op de weg. Blijkbaar ligt de levensstandaard hier anders dan in Ecuador. In Tumbes werd ik afgezet bij m'n hostel, ook dat was compleet anders dan het vorige: een oud gebouw, een kamer uit het jaar 0, krakkemikkig bed en heel warm. Maar gelukkig wel een ventilator. Het stadje is druk en lawaaierig (of is dat omdat het zaterdagavond is), dus het valt niet mee om in slaap te komen. Die middag om half vijf de bus in naar Lima, een rit van zo'n 20 uur. En daarom heb ik een echt luxe bus geboekt: lekkere stoel, genoeg beenruimte en er werd zelfs (vliegtuig)eten geserveerd. Goed geslapen, want toen ik wakker werd was een deel van de mensen weg: niks gehoord. Het uitzicht vanuit de bus is kilometers lang hetzelfde: woestijn, heuvels en daarachter zee, heel af en toe een dorpje. En dan eindelijk, Lima. Na behoorlijk afgezet te zijn door de taxichauffeur bij Hostel 1900 aangekomen, midden in het monumentale centrum. Aan de overkant van de weg het MALI, Museo del Arte Lima. Het lijkt de story of my trip: ook dit museum is vandaag gesloten. Dan maar door het oude centrum lopen, wat eten en daarna vroeg naar bed, want dinsdag vroeg op voor het vliegtuig naar Iquitos en ik heb last van een flinke verkoudheid. De vliegreis is voorspoedig verlopen, mooi uitzichten, eerst over vlak, toen de Andes en daarna een en al broccoli met af en toe een slingerende rivier en nog af en toeër een dorpje. Na een enerverende rit met de motortaxi bij m'n hostel afgezet, net buiten het centrum dus relatief rustig. Na wat inkopen (zakdoeken en nog meer zakdoeken) gegeten en daarna in de hangmat uitgebuikt. Weer vroeg naar bed (met de nodige paracetamollen), omdat ik vermoed dat ik bijtijds opgehaald zal worden voor m'n jungletrip. Dat is niet duidelijk omdat verzonden mails niet aangekomen zijn, ziggo blijkt met een storing te kampen.... Rond een uur of 4 in de nacht de mail weer uitgeprobeerd, en ja hoor probleem opgelost, de mails kwamen weer door. Ook die met de pick-up tijd.
De groep verzamelde bij het kantoor. We zijn met 9, gek genoeg niet allemaal op dezelfde tour, de lengtes variëren: 3, 4 of 7 dagen. Vanuit het kantoor worden we naar een bootje gebracht, dat werd volgeladen met proviand, bagage en mensen. Al gauw komen we bij het punt waar de zijrivier opgaat in de voorloper van de Amazone. Het is goed te zien waar die 2 stromen mixen, qua kleur van het water en qua beweging. Daarna door naar een visfarm, met piraña's, giant fish (geen nl vertaling voorhanden), kaaimannen, anaconda en heel veel regina victoria's. Daarna door naar de lodge, onze verblijfplaats voor de komende dagen: een soort kampement met 7 kleine huisjes op palen en 2 grotere gebouwen, de een is de eetzaal, de andere een zaal met hangmatten. Na de lunch gaan we weer op de boot, naar Monkey-island, daar worden allerlei dieren opgevangen en weer in het wild uitgezet. De aapjes zijn heel speels en sommige ook heel aanhankelijk. Uit het niets ineens een tropische bui, wat ons naar de kantine dreef, waar we wat lokale alcohol konden proeven. Eentje, met gember, was errug lekker! Als afsluiting van de dagtrip nog even een duik en een modderbad in de Amazone en dan weer terug. Na het diner direct naar bed, want de volgende morgen gaan we voor de zonsopkomst, met dolfijnen.
Nou, die dolfijnen waren er, de zonsopkomst viel tegen want het was bewolkt. maar de roze dolfijnen maakten dat ruimschoots goed!! Prachtig gezicht en het is en blijft een spannend iets: je weet nooit waar en wanneer er eentje te zien is en als iemand anders er één ziet, ben je al te laat. Gelukkig waren er best wel veel! Na het ontbijt hebben we een jungletocht gedaan, 3 uur wandelen door het regenwoud, met prima toelichting van de gidsen Homero en Miguel. Wel erg inspannend en zwaar, door de warmte en de vochtigheid, en mijn niet geweldige lichamelijke staat. Na de lunch eerst een kleine siësta in de hangmat, daarna de boot op om te gaan vissen. Dat ging bij mij niet echt geweldig, maar ach, er zijn ergere dingen ;) Op de terugweg van onze visstek zag ik ineens een dolfijn. En dat was net op een plek waar we aan land konden en ook konden zwemmen. Ik ben op de kant gebleven om de dolfijnen, want er waren er weer meer dan één, beter te kunnen zien. Dit keer waren het grijze dolfijnen. We zijn daar nog wat langer blijven hangen om de zonsondergang te zien, daarna als een haas terug, want voor het diner stond er nog een kleine jungletocht in het donker op het program. Gelukkig was het nog steeds helder, dus waren er ook veel sterren te zien. En verder vooral veel geluid van dieren die niet te zien zijn, allerlei insecten en bovenal heel veel mosquitos. Na het diner gelijk onder de douche, om nog voor dat het licht om 9 uur uit gaat, klaar te zijn. Weer zo vroeg het bed in omdat we voor een tweede zonsopkomst gaan. Helaas was die nacht minder rustig, veel last van mosquitos en beestjes in het bed :( Slecht geslapen dus en daardoor door de wekker heen geslapen, net als Bella, mijn kamergenoot. Volgens degenen die wel mee waren hebben we een mooie zonsopkomst gemist, jammer! Na het ontbijt hebben we een kleine junglewandeling gedaan naar een klein dorpje. Daar werden we in klederdracht ontvangen. Voor mij iets te veel poppenkast, maar wel een mooie armband gescoord. De 3 mensen die een 3-daagse hadden namen na de lunch afscheid, de rest bleef voor een tocht naar Palo Alto en een nacht in de mangrove. Omdat er nieuwe groepen in aantocht waren, moest ik ook m'n kamer uit dus eerst spullen inpakken en verkassen. De boot bracht ons, uitgedund naar 5 (uit Australie, Engeland, 2 uit Canada en ik) naar het dorpje Fatima, een kleine nederzetting. Aan de huizen is goed te zien hoe hoog het water gekomen is in de vorige natte periode: er staat dan zo'n 2-3 meter water!! Na een kleine 2 uur wandelen komen we bij de plek waar we overnachten. We laten onze spullen daar, en gaan direct door: eerst een korte kanotocht door de mangrove. Echt fantastisch, heel sprookjesachtig door water, bedekt met lichtgroene plantjes en tussen de wortels van de mangrove door. Op het eiland beklimmen we een hoge uitkijktoren: grandioos uitzicht over de omgeving. Met de hoatzin, een mooie exotische vogel met de nl naam stinkvogel, als toegift. Dan weer een stukje met een andere kano naar nog een uitkijktoren. Deze staat in lagere begroeiing en heeft uitzicht naar alle kanten. Daar wachten we op de zonsondergang, tot het licht helemaal weg is. En dan als het donker is, blijkt dat het water helemaal vol zit met glowworms, echt geweldig om te zien! Eenmaal weer in de boot worden we opgegeten door de muggen, vreselijk. Zo veel mogelijk bedekt en met alle zaklampen uit is het toch vooral genieten van de nachtelijke geluiden van de jungle. We maken daarna nog een omweg om tarantula's te gaan zien, maar die houden zich schuil. Weer aangekomen bij de overnachtingsplek gaat Homer met de Engelse Claire nog één tarantula-poging doen, de rest had genoeg van de muggen. En die poging slaagde! We overnachten in een open platform, met dak, op palen, waarvan de zijkanten en de bovenkant met gaas bespannen zijn. Op het platform worden matjes neergelegd en elk matje krijgt nog een mosquitonet. Maar voordat we gaan liggen, eerst nog eten. Homer heeft eten vanuit de lodge meegenomen: rijst, gekookte plantain (groene bananen), vis en kip. Bij kaarslicht eten we en praten we nog een uurtje of wat. Toen het bed in en hoewel hard, het was mugvrij en daardoor heeft iedereen een goede nacht kunnen maken. Weer vroeg op om voor het ontbijt weer bij de lodge te zijn. We zijn het allemaal eens: Bella en de 2 Amerikaanse vrouwen hebben het mooiste van de trip gemist!! Later die ochtend gaan we nog naar een vlinderresearch centrum, daarna de boot op, terug naar Iquitos. Daar vindt het laatste onderdeel van de trip plaats: een bezoek aan Belèn, een soort van drijvende markt. Maar omdat het nu de droge periode is, is het water laag en is het grootste deel van de markt gewoon te belopen. Dit moet wel de onderkant van de Peruviaanse samenleving zijn: hutjes van karton of landbouwplastic, open riool en onnoemelijk veel troep, overal. We gaan toch even het water op. Vol afschuw zien we daar de kinderen zwemmen tussen de drijvende wc's en in een rivier vol met afval. Op de terugweg moet een volleybalwedstrijd, waarvoor een net dwars over de weg gespannen is, onderbroken worden, omdat onze tuktuk's er door moeten. De manager van het kantoor regelt een kamer in een hotel voor mij en daar kom ik weer helemaal bij: geen muggen, lekkere douche, een ventilator. Heerlijk geslapen dus en dan weer terug naar Lima.