Corumbá - Cataratas de Iguazu - Utrecht

Op woensdag lukte het wel om een trip van donderdag t/m zaterdag naar de Pantanal te boeken. En nog wel eentje waarbij ik niet terug hoef naar Corumbá, maar direct door kan naar Bonita. De rest van de dag gevuld met zwembad, facetimen en niets doen. O, en proberen te pinnen. Dat viel niet mee, er blijken maar weinig banken te zijn en degene die het meest prominent aanwezig is (Banco do Brasil), blijkt maar 400 real (is ong 45 euro) per dag uit te geven. Het duurde even voordat ik op dat bedrag uitkwam, ik begon nl bij 1000.
Donderdag is mijn pick-up rond 12.30. Ik word op de bus gezet, naar de toegangsweg naar de Pantanal. Daar verzamelt de groep, een samenvoeging uit verschillende boekingen. Dat was verteld en zo ging het ook, maar de groep bestaat maar uit 3, naast mezelf nog een Braziliaans echtpaar. Op de weg naar de lodge, Arara Azul, bleek hoe onhandig het is geen portugees te verstaan. De chauffeur en het echtpaar hebben het heel gezellig en ik zit er bij ;( Onderweg al wel een voorproefje gehad van waar ik voor kom: veel heel aparte vogels en wat hertachtigen gespot. Aangekomen bij de lodge is er gelijk grote consternatie: in het weiland vlakbij is een grote slang gevonden. Is waarschijnlijk geen dagelijkse kost, gezien de opwinding. Na wat foto's wordt ie naar een plek verder van de weg gebracht. Daarna gaan we naar de hoofdingang en is helder waar de naaman de lodge, Arara Azul vandaan komt: er zitten zo'n 10-15 blauwe ara's op het grasveld, lekker te eten van een stronk dadels. Ze leggen om de paar dagen een verse stronk neer, om zo de ara's te lokken. Inmiddels is ook duidelijk dat er nog 4 andere gasten op de lodge verblijven, 2 Ieren en een belgisch stel. Na het diner gaan we met z'n allen op 'nachtelijke' jeepsafari. Al snel stuiten we op de capibara-familie, een stuk of 6 groten en 4 kleintjes. Daarna nog wat kaaimannen en dat was het wel. Na terugkomst zitten we nog een uurtje of zo buiten van de nachtgeluiden en wat biertjes te genieten.
Vrijdagochtend was het vroeg op om de zon op te zien komen boven het water. Weer veel aparte vogels gezien, kaaimannen, herten en capibara's. Na het ontbijt een boottocht, met een paar leguanen als nieuwe score. Onderweg even gestopt om een paar piraña's uit het water te vissen en even later werd duidelijk waarom. Ze werden aan een kaaiman gevoerd die daarvoor flink uit het water moest springen. Op de terugweg nog een nieuwe gezien: een gordeldier.
Na de lunch gingen de Ieren weg en voor de Belgen en Brazilianen stond paardrijden op het menu. Voor mij was het vissen. Maar omdat ik niet echt veel zin had om in m'n eentje te gaan vissen heb ik dat geschrapt, met als alternatief een wandeling later in de middag. Dus: chilltime op de kamer met airco, heerlijk!! En daarna dus wandelen, eerst in de volle zon (veel te warm!), later ook in de schaduw. Opnieuw gescoord, met een soort wasbeer, een acoebi en een paar toekans. Vlak na het eten werd het plan voor de volgende ochtend veranderd: de wandeling begint niet om 05.30 maar om 7.00. Niet duidelijk was toen waarom, de volgende nacht/ochtend wel. Die nacht heeft het flink geregend en daardoor is het behoorlijk afgekoeld. Heerlijk! Maar dat nam ook de noodzaak weg om vroeg te gaan wandelen. Dit keer was Paolo de gids, hij was de enige van de lodge die engels sprak. Dus eindelijk wat uitleg bij planten en dieren. En hij blijkt ook heel bedreven in het maken van sieraden uit een soort agave. De armband die hij voor mij maakte, completeert mijn verzameling uit alle landen van mijn reis. En, naast de dieren die we al eens gezien hadden, een apenstel op de valreep! Al met al een erg leuke trip met veel dieren, wat vooral te danken is aan de tijd van jaar. In de droge tijd trekt het water weg en de dieren verzamelen zich dan rond de laatste poeltjes. In de regentijd moet het een heel ander, en zeker ook een mooi, gezicht zijn, dan staan de meeste open vlaktes onder water.
Na de lunch vertrek richting Bonito. Eerst in de truck naar de ingang van de Pantanal. Volle bak want ook de Belgen (ook naar Bonito) en de Brazilianen vertrekken. Én we nemen de 4 nieuwen mee en zetten hen af voor hun boottocht. Dat betekende dus ook mensen in de laadbak. Twee mannen bleven, ook nadat er weer ruimte binnen in de auto gekomen was, in de laadbak. En daar was ik achteraf erg blij mee, want de bagage bleek niet goed vastgezet en mijn koffer viel van de auto. Dat had niemand door gehad als we allemaal binnen gezeten hadden! De rest van de reis ging voorspoedig en rond een uur of 6 waren de Belgen en ik in Bonito. Gelijk een tour voor zondagochtend geboekt: snorkelen in één van de helderste rivieren van Brazilie. Bij het ontbijt hoor ik dat ik in de 1e snorkelgroep ben ingedeeld, wat betekent dat ik er om 08.30 moet zijn. Er wordt vervoer voor mij geregeld, een mannetje die me brengt en daar wacht tot ik klaar ben. Na aankomst krijgen we een wetsuit aan en een snorkel mee. Eerst oefenen in het zwembad, daarna douchen om het chloor af te spoelen en dan in de truck naar de rivier. We lopen langs de 3 bronnen, waar het heldere water continu uit de aarde omhoog borrelt. Daarna het echte snorkelen: de bedoeling is om 1400 m in het water af te leggen, door je mee te laten voeren door de stroming en ondertussen te genieten van de flora en fauna onder water. Want het water is dusdanig helder dat je zo 3 meter diep kan kijken. Voor degenen die het niet vol kunnen houden vaart de bezemboot achter de groep aan. In het begin is het even wennen met de ademhaling, maar al snel is de focus op de vissen en de schelpen enzo. Veel soorten gezien oa een paar dorades, zo groot dat ze niet in mijn pan zouden passen! Heerlijk opgefrist wordt ik weer terug gereden naar Bonito.
De bus richting Iguazu vertrekt 14.30, mooi op tijd. We zijn nog niet onderweg of er breekt noodweer los, onweer en heftige regen. Het doet aan als een voorproefje voor Nederland: plat, veel weilanden en regen. Na 2 overstappen kom ik rond 9 uur de volgende morgen aan. Heb wel wat kunnen dutten, maar toch voelt het alsof ik geradbraakt ben. Gelukkig kan ik direct m'n hotelkamer in en kan ik lekker liggend een paar uurtjes slapen. De rest van de dag in het stadje rondgelopen. Leuk, actief stadje.
Dinsdag is dag 1 van de watervallen, aan de Braziliaanse kant. ik begin met een unicum: mijn eerste helikoptervlucht ooit. We gaan met 6 mee en ik heb gelukkig een plekje aan het raam bemachtigd. Ook dit is raar in het begin maar zodra we boven het rivier kwamen lukt het om de focus op beneden te houden. Prachtig gezicht, alleen zo krijg je een beeld van hoe groot ze zijn. Van veraf zie je al het opspattende water midden uit het dichtbegroeide bos. Dichterbij komt de rivier in beeld. We vliegen stroomopwaarts en daarmee zien we eerst het water aan de Argentijnse kant vallen, daarna naar de Garganta del Diablo (Keel van de Duivel), toch wel het meest spectaculaire deel van de watervallen. Na een korte draai (eng!) gaan we er nog eens van de andere kant overheen en dan weer terug. Die 10 minuten waren veel te kort, maar wel erg mooi!!
Daarna het park in. Als eerste naar de boottocht. Uit een reactie van Cécile op FB begreep ik dat ze heel dicht langs het vallende water gaan en je dus zeiknat kan worden. Daar had ik geen rekening mee gehouden, maar gelukkig, ik kan nog net een regencape van iemand overnemen. Die had toch maar niet aangedaan... En nodig was die regencape inderdaad, er valt een paar keer een enorme plens water in de boot. Maar kicken!! Daarna door naar de volgende stop, een uitzichtpunt. Ik wil daar een foto maken maar kom tot de ontdekking dat ik mijn camera niet meer heb. Gelijk actie ondernomen, melding gemaakt, laten bellen etc. Er is nog niks gevonden en krijg het advies later naar 'lost and found' bij de ingang te gaan. Dus dan maar door naar de mooie uitzichten. En, zal je altijd zien, m'n telefoon houdt er ook snel mee op; kon ik helemaal geen foto's meer maken. Toen toch op zoek naar de camera, dus naar de ingang. Nog steeds niks gevonden en ik besluit terug te gaan naar daar waar de boottocht start. Uit de reacties op mijn vragen blijkt dat de eerdere telefoontjes niet geleid hebben tot een zoektocht en ik heb het idee dat ze nu wel actie gaan ondernemen. Ik sta net te praten met de gids die onze groep begeleidde, toen een van de meisjes aan kwam. Met ... mijn camera!!! Zoooo blij!! En gelukkig was er nog tijd om weer terug te gaan naar het spectaculairste stuk en daar toch nog foto's van te maken. Helemaal blij met deze dag terug naar het hotel, tijdens het wachten tot de wasserette mijn schone kleren bezorgt, ondertussen mijn contacten weer even aangehaald met de wordfeuders, whatsapp-ers en facebookers, daarna lekker wat eten en naar bed.
Mijn laatste dag begint met de grensovergang Brazilie - Argentinie. Zo'n makkelijke had ik nog niet gehad: met de taxi eerst naar immigratie brazilie, bijna gelijk aan de beurt, in no time mijn stempel te pakken. Weer de auto in, naar de Argentijnse kant. De chauffeur geeft mijn paspoort af bij het loket en krijgt het direct gestempeld weer terug. Klasse! Het Argentijnse park blijkt iets minder luxe opgezet. Er is wel een treintje, maar de meeste, mooiste plekken vragen wat loopwerk. Er is een kilometers lang metalen pad aangelegd langs het water en daar waar het kan tot vlak voor de watervallen. Helaas kan één van mijn plannen niet doorgaan, want in verband met het vele water is een eiland waarvandaan mooi zicht op het vallende water is, afgesloten. Ook daar de duivel voor het laatst bewaard. Ongelofelijk druk op het smalle pad, waar je zo'n 20 minuten boven het water loopt. Maar het uitzicht aan het eind vergoed veel: fantastisch om net boven het neerstortende water te staan!!
Iets vroeger dan gepland, pak ik de taxi naar het vliegveld. Daar nog een uurtje wachten en de formaliteiten beginnen: boardingcardcontrole, pascontrole, handbagagecontrole en het vliegtuig in. Het is bijna 7 uur, nog net licht, en als we opstijgen krijgen we nog een laatste glimp van de watervallen mee. Op het vliegveld van Buenos Aires nog snel even een hotel in de buurt geboekt. De rijen voor vlucht deel 2 zijn lang en schieten niet op. Alles duurt te lang, ik wil gewoon naar huis! Nog even goedkoop sigaretten en drank gescoord - niet voor mezelf, hoor - en het vliegtuig in, voor een vlucht van 12 en een half uur. Iets vroeger dan gepland geland. Tegen de aangekondigde boardingtijd voor deel 3 werd meegedeeld dat er vertraging was, een half uurtje. Later nog een half uurtje en dat liep op tot een uur of 2 in verband met mist in Amsterdam. Uiteindelijk kwamen we 3 uur later dan het schema uit het vliegtuig, na ook in Amsterdam in het vliegtuig nog bijna een uur hebben moeten wachten op een vrije gate. En die vertragingsuren, pvd wat gingen die langzaam.... Maar toen was het zover, uit het vliegtuig, bagage kwam snel, schuifdeur open. Jochem in mijn armen. Én Diana én Daan. Heerlijk!! (Tom en Rik waren er ook geweest, maar omdat Rik om 2 uur in Utrecht moest zijn, weer teruggegaan). Na een lekker biertje en wat bitterballen de laatste etappe, naar Utrecht. En wat is het dan lekker om weer in mijn eigen huis, echt thuis, te zijn. Nadat ChuckE op zondag ook weer thuis is gekomen, zijn we weer compleet! Zalig!!
Dit was mijn laatste verhaaltje op deze site. Ik vond het leuk om te doen, het schrijven. En ik heb zo een mooi reisverslag van mijn droomreis. Dank voor het lezen én voor de vele reacties. Het was erg fijn om te merken dat er zo intensief met me meegeleefd is!