Latacunga - Baños - Guayaquil
Blijf op de hoogte en volg Carla
14 Augustus 2015 | Ecuador, Guayaquil
Toen ik op donderdagavond in Latacunga aankwam, bleek dat mijn plan om daar maar 2 nachten te blijven niet te realiseren was. Ik wilde 2 tours doen, maar de ene was voor vrijdag al overboekt en voor de andere hadden ze nog niemand. Vrijdag dus een lummeldag: stadje bekijken, op de markt wat vitaminen scoren, blog met foto's posten, camera doorgronden, facetimen met Suzie. Zaterdag tour 1, naar Quilotoa, een enorm meer in een vulkaankrater op zo'n 3.800 m hoogte. Onderweg ook nog even gestopt voor een markt. Het kratermeer lag er mooi bij, vanaf de rand van de krater ruim 300 m lager, het water in verschillende kleuren door de zon. Om het meer heen lopen kan, maar duurde te lang (5 uur). Naar beneden kan ook, maar ik zag op tegen het weer naar boven lopen. Dus dan maar een stukje over de kraterrand gelopen. Ik had enorm last van de hoogte: hoofdpijn en nauwelijks lucht. Dus toen het pad flink naar beneden ging, ben ik, na een pauze op een lekker plekje met de op de markt aangeschafte verse maracuja's, maar omgekeerd. Bij aankomst op de afgesproken plek bleek de rest er ook al te zijn, dus op naar de lunch en direct daarna in één ruk terug naar het hostel. Onderweg wel een voorproefje gekregen voor de volgende dag: de Cotopaxi was een aantal keren goed te zien. Na aankomst bij het hostel eerst naar het dakterras om 'm in volle glorie op de foto te krijgen. Nou ja, halve glorie, de wolken gooiden weer roet in het eten. De hoofdpijn zakte daar gelukkig snel. Was erg benieuwd naar hoe het de dag erna zou gaan, omdat die tour naar boven de 4 km gaat. Om me optimaal voor te bereiden, ben ik erg vroeg naar bed gegaan.
Helemaal klaar wakker, al voordat de wekker afliep. Alles ingepakt, want ik moest uitchecken, omdat ik na de trip door wilde naar Baños. Na een rondje centrum, met een volle bus op naar de vulkaan. Helaas was het flink bewolkt, maar de chauffeur had wel goede hoop dat het weg zou trekken. Na de ingang van het nationale park kwamen we al gauw in een leeg gebied: geen bebouwing, nauwelijks begroeiing. We werden op ca 4.300 m op de parkeerplaats afgezet. Al gauw nam onze gids een ander pad dan de meeste andere mensen. Achteraf is dat de voor mij beslissende factor geweest, want het stijgingspercentage en de ondergrond van dit pad was een stuk makkelijker, maar ondanks dat was het enorm afzien. In mijn eigen tempo omhoog, af en toe weer aanklampend bij de groep, geklommen tot de berghut op ruim 4.800 m. Onderweg nat door de wolken en een beetje regen en hagel met een stevige wind. Mee wel lekker, tegen lastig omdat het zicht daardoor erg slecht werd. Volgens de gps-track van één van ons hebben we ruim een uur gedaan over 1,1 km: lekker tempo ;) Het viel me al alles mee dat ik die berghut bereikt heb. Volgens de gids was het ijs nog een half uurtje en 200 m hoger, klonk niet veel dus ik besloot ook die etappe te doen. Na de start verdween de groep al snel uit mijn zicht, maar gelukkig kwam ik in een 'bus' met 2 Canadese vrouwen en met z'n drieën hebben we ons naar boven weten te werken. Het was een lang en erg heftig 'half' uur, met als ultieme beloning: de ijskap!! En een enorme trots en super voldaan gevoel.
Maar dan de afdaling nog. Terug namen we het kortere, steilere pad en steil stijgen betekent ook steil dalen en dat op een overwegend rulle ondergrond. Gelukkig kreeg ik van de gids één van haar stokken en daarmee ging het best goed, maar 1 keer op m'n kont beland. Eenmaal terug in de bus sloeg de vermoeidheid toe: helemaal kapot! En absoluut geen zin om met volle bepakking naar de volgende bestemming te gaan. Dus m'n plan omgegooid: nog een extra nachtje in Latacunga gebleven.
Helaas is de top de hele dag in de wolken gebleven, maar ... ik was helemaal in de wolken met m'n topdag: bijna geen hoofdpijn en -nooit verwacht- de ijskap gehaald!! Machu Picchu, here I come!!
Bij het ontbijt trof ik een Zwitsers stel dat ook mee was naar de Cotopaxi. Zij vertrokken ook naar Baños, dus we hebben die reis, zo'n 3 uur met 3 overstappen, met z'n drieën gedaan. Na het inchecken eerst een uurtje of wat in de hangmat doorgebracht, daarna het stadje verkend en een plan voor de komende dagen bedacht: mountainbiken langs een serie watervallen en daarna naar een spa, want daar gaat het in Baños om.
De volgende ochtend regende het, dus plan B in werking: alleen naar de spa. Een geheel nieuwe ervaring: in een houten kist, met alleen m'n hoofd er uit en waarvan de hoeveelheid stoom zelf te regelen is. Er loopt een dame rond die me regelmatig uit de kist haalt om aan afkoeling te doen. Na de eerste ronde 2 bakken koud water in de kist over me heen, kist weer dicht en weer stomen, dan eruit en in een koud bad, weer terug de kist in, weer eruit en wat bakken water over me heen, nog een keer de kist in en tenslotte de koude tuinslang over me heen. En elke keer als ik in de kist zit, veegt ze liefdevol het zweet van m'n gezicht; dat kan ik zelf niet omdat ik met m'n handen in de kist zit. De volgende etappe was het zwembad, daarna een mechanische voetmassage (jammer... de bedoeling was iets anders, maar ze hebben me niet goed begrepen...) en als klapstuk een oorbehandeling: er werd een soort holle kaars in m'n oor gestopt en aangestoken. Door het branden wordt dan het vuil een soort van uit het oor gezogen. Erg rare gewaarwording! Bij het tweede oor heb ik m'n telefoon er bij gepakt om mbv de selfiemodus te kunnen zien wat er nu precies gebeurde. Heel wonderlijk.
Woensdag dan maar mountainbiken? Nou ... nee. Het weer was niet geweldig en in de spa had ik bedacht dat ik de jungletrip in Peru en de route er naar toe maar eens moest gaan zoeken en boeken. Dat kost behoorlijk wat aan tijd en ook aan dollars ;) En trouwens, ik ben echt niet vooruit te branden .... naweeën van de Cotopaxi? Ach, ik neem het er maar van. Beetje lezen, genieten van snel internet, even het stadje in om wat te eten, biertje erbij en zo kom ik de dag prima door.
Donderdag is weer reisdag, zo'n 7 uur naar Guayaquil. Vanaf daar gaan de bussen naar Lima, Peru. Ik moet Cuenca laten gaan, jammer want elke Ecuadoriaan is er weg van! Net ingecheckt in het hostel: lijkt erg nieuw en is ook erg rustig (nu nog wel?).
Helemaal klaar wakker, al voordat de wekker afliep. Alles ingepakt, want ik moest uitchecken, omdat ik na de trip door wilde naar Baños. Na een rondje centrum, met een volle bus op naar de vulkaan. Helaas was het flink bewolkt, maar de chauffeur had wel goede hoop dat het weg zou trekken. Na de ingang van het nationale park kwamen we al gauw in een leeg gebied: geen bebouwing, nauwelijks begroeiing. We werden op ca 4.300 m op de parkeerplaats afgezet. Al gauw nam onze gids een ander pad dan de meeste andere mensen. Achteraf is dat de voor mij beslissende factor geweest, want het stijgingspercentage en de ondergrond van dit pad was een stuk makkelijker, maar ondanks dat was het enorm afzien. In mijn eigen tempo omhoog, af en toe weer aanklampend bij de groep, geklommen tot de berghut op ruim 4.800 m. Onderweg nat door de wolken en een beetje regen en hagel met een stevige wind. Mee wel lekker, tegen lastig omdat het zicht daardoor erg slecht werd. Volgens de gps-track van één van ons hebben we ruim een uur gedaan over 1,1 km: lekker tempo ;) Het viel me al alles mee dat ik die berghut bereikt heb. Volgens de gids was het ijs nog een half uurtje en 200 m hoger, klonk niet veel dus ik besloot ook die etappe te doen. Na de start verdween de groep al snel uit mijn zicht, maar gelukkig kwam ik in een 'bus' met 2 Canadese vrouwen en met z'n drieën hebben we ons naar boven weten te werken. Het was een lang en erg heftig 'half' uur, met als ultieme beloning: de ijskap!! En een enorme trots en super voldaan gevoel.
Maar dan de afdaling nog. Terug namen we het kortere, steilere pad en steil stijgen betekent ook steil dalen en dat op een overwegend rulle ondergrond. Gelukkig kreeg ik van de gids één van haar stokken en daarmee ging het best goed, maar 1 keer op m'n kont beland. Eenmaal terug in de bus sloeg de vermoeidheid toe: helemaal kapot! En absoluut geen zin om met volle bepakking naar de volgende bestemming te gaan. Dus m'n plan omgegooid: nog een extra nachtje in Latacunga gebleven.
Helaas is de top de hele dag in de wolken gebleven, maar ... ik was helemaal in de wolken met m'n topdag: bijna geen hoofdpijn en -nooit verwacht- de ijskap gehaald!! Machu Picchu, here I come!!
Bij het ontbijt trof ik een Zwitsers stel dat ook mee was naar de Cotopaxi. Zij vertrokken ook naar Baños, dus we hebben die reis, zo'n 3 uur met 3 overstappen, met z'n drieën gedaan. Na het inchecken eerst een uurtje of wat in de hangmat doorgebracht, daarna het stadje verkend en een plan voor de komende dagen bedacht: mountainbiken langs een serie watervallen en daarna naar een spa, want daar gaat het in Baños om.
De volgende ochtend regende het, dus plan B in werking: alleen naar de spa. Een geheel nieuwe ervaring: in een houten kist, met alleen m'n hoofd er uit en waarvan de hoeveelheid stoom zelf te regelen is. Er loopt een dame rond die me regelmatig uit de kist haalt om aan afkoeling te doen. Na de eerste ronde 2 bakken koud water in de kist over me heen, kist weer dicht en weer stomen, dan eruit en in een koud bad, weer terug de kist in, weer eruit en wat bakken water over me heen, nog een keer de kist in en tenslotte de koude tuinslang over me heen. En elke keer als ik in de kist zit, veegt ze liefdevol het zweet van m'n gezicht; dat kan ik zelf niet omdat ik met m'n handen in de kist zit. De volgende etappe was het zwembad, daarna een mechanische voetmassage (jammer... de bedoeling was iets anders, maar ze hebben me niet goed begrepen...) en als klapstuk een oorbehandeling: er werd een soort holle kaars in m'n oor gestopt en aangestoken. Door het branden wordt dan het vuil een soort van uit het oor gezogen. Erg rare gewaarwording! Bij het tweede oor heb ik m'n telefoon er bij gepakt om mbv de selfiemodus te kunnen zien wat er nu precies gebeurde. Heel wonderlijk.
Woensdag dan maar mountainbiken? Nou ... nee. Het weer was niet geweldig en in de spa had ik bedacht dat ik de jungletrip in Peru en de route er naar toe maar eens moest gaan zoeken en boeken. Dat kost behoorlijk wat aan tijd en ook aan dollars ;) En trouwens, ik ben echt niet vooruit te branden .... naweeën van de Cotopaxi? Ach, ik neem het er maar van. Beetje lezen, genieten van snel internet, even het stadje in om wat te eten, biertje erbij en zo kom ik de dag prima door.
Donderdag is weer reisdag, zo'n 7 uur naar Guayaquil. Vanaf daar gaan de bussen naar Lima, Peru. Ik moet Cuenca laten gaan, jammer want elke Ecuadoriaan is er weg van! Net ingecheckt in het hostel: lijkt erg nieuw en is ook erg rustig (nu nog wel?).
-
14 Augustus 2015 - 09:01
Marjan:
Hé Carla, wat geweldig dat je tot 5.000 meter hoogte geklommen bent, WOW! Ik ben er stil van... -
14 Augustus 2015 - 09:01
Marjan:
Hé Carla, wat geweldig dat je tot 5.000 meter hoogte geklommen bent, WOW! Ik ben er stil van... -
14 Augustus 2015 - 09:02
Marjan:
Hé Carla, wat geweldig dat je tot 5.000 meter hoogte geklommen bent, WOW! Ik ben er stil van... -
14 Augustus 2015 - 09:51
Zjuul:
Toppertje!!!! X -
14 Augustus 2015 - 10:41
Stefanie:
hoe leuk is het je verhaal te lezen en echt fantastisch dat je je grenzen aan het verleggen bent.
kan niet wachten om de foto`s te zien . goed dat je ook aan je lijf denkt en niet teveel hooi op je vork neemt...nou ja volgens mij is er niets mis met je conditie. dikke zoen en tot het volgende verhaal xx -
14 Augustus 2015 - 10:43
Theo:
Hoi Carla,
Ik lees natuurlijk trouw je berichten en verslagen. Zo te lezen heb je het naar je zin. Goed om te horen (lezen). Groet... -
14 Augustus 2015 - 19:57
Hilde:
Hola Carla, wat je al niet kunt met kaarsen! Do try this af home! -
15 Augustus 2015 - 11:26
Dita:
Leuk dat je naar Peru gaat! Ben ik ook geweest. Macchu pichu is echt geweldig! Tip: zorg dat je er als eerste bent, tis helemaal top als je het geheel zonder andere toeristen ziet. Have fun. -
17 Augustus 2015 - 18:52
Rein & Ireen:
Hi Carla, weer een pracht verhaal. Bij het lezen word ik wel erg moe van al dat lopen! Wat een energie, zeg!
Kan me een beetje voorstellen dat je hoofdpijn gekregen hebt bij die hoogte. En misschien wel door de eile lucht! Die Macchu Pichu lijk me ook iets heel moois om te zien. Geweldig die hoogte maar.....wel die eile lucht wat niet zo bevorderlijk is voor je hoofdpijn. Morgen ga je weer iets moois beleven in Peru denk ik.
Veel plezier en ik wacht weer naar een mooi verhaal van je.
O ja, wat hebben we gelache n over die spa die je gehad hebt. En dan nog die kaarsen die je in je oor kreeg! Zijn je oren nu helemaal schoon?????
Liefs Rein/Ireen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
