Rio Claro - Salento - Popayan
Blijf op de hoogte en volg Carla
20 Juli 2015 | Colombia, Popayán
Heerlijk hotel daar, lekker om weer eens een kamer voor mij alleen te hebben. En het zwembad was een prima manier om af te koelen! Zondag niet veel gedaan, het dorpje verkend en onderzocht hoe ik bij het Reserve Natural Cañon del Rio Claro kon komen. De dame van hotel was daarbij erg behulpzaam want regelde een tuktuk die mij maandag naar het park bracht. Omdat ik al eens geraft had en deze rivier (nog) rustiger was dan die vorige ben ik voor de grottentocht gegaan. Was wel stevig stond er, maar ik ging er van uit dat dat wel meeviel. Nou, nee dus. Eerst een fikse wandeling, erg bergop met een pad, waar toch behoorlijke rotsen in de weg lagen ;( En de rivier, die we langs een touw over moesten steken. Wel lekker voor de afkoeling en dat was nodig, want het was een warme dag met zo 34 graden. Toen de grot in, waar gelijk een enorme herrie losbarstte van schreeuwende guacharo's (de vertaling zegt nachtegaal, maar die kunnen toch heel mooi zingen?). Grot was indrukwekkend, met heel veel gaaf glad geschuurd wit marmer. Al gauw bleek dat we in de grot ook door het water moesten met klim- en glijpartijen en een paar enorme sprongen. Als ik dat van te voren geweten had, was ik niet mee gegaan. Maar ja, als je eenmaal mee bent ..... weer zo'n out-of-my-comfortzone-momentje. Achteraf was het het allemaal waard, ook de gratis meegekregen blauwe plekken, muggenbeten, zere kont (niet ver genoeg gesprongen dus een kontlanding) en spierpijnen all over. Na afloop met Giselle, m'n Argentijnse tolk, en haar vriend geluncht. Ze waren beiden helemaal verrukt toen ik zei dat ik in Utrecht woon. Blijkt dat ze beiden architect zijn en groot fan van Gerrit Rietveld en zijn huis.
Bij de voorbereiding van de busreis van dinsdag, naar Salento, weer hulp gekregen van de hoteldame. Deze keer pakte dat wat anders uit. Ben om 05.30 de deur uitgegaan en kwam na een reis met een motor, 4 bussen en een jeep net binnen de twaalf uur reistijd aan bij m'n hostel. Was wel blij dat ik deze reis overdag gedaan heb, want de uitzichten waren fantastisch! En dit hostel, een plaatje!! Helaas was ik net te laat om Rik precies om middernacht (jullie tijd) te feliciteren met z'n 22ste verjaardag. En na het inchecken bleek hij niet bereikbaar. Jammer!
Eerste nacht slecht geslapen. Bovenin het stapelbed is niet m'n meest favoriete plek en ik was vergeten het telefoongeluid uit te zetten, dus net in slaap rond 2 uur door Stefanie wakker geappt. Dank daarvoor! Om half zes klaarwakker, met heel veel moeite het bed uitgeklommen en lekker naar buiten om het wakker worden van de wereld te ervaren. Erg lekker. Na het ontbijt weer naar bed gegaan, stadje verkend, m'n jongens via FaceTime gesproken en een afspraak gemaakt om de volgende dag een trip naar Valle de Cocora te doen, met AnneMarie, vriendin van Jacomien. Zij was tijdens busreis NL meisje tegengekomen dat in mijn hostel zit. Ik op zoek, blijkt het Eef te zijn, met wie ik in de cursus gezeten heb. We hebben die trip uiteindelijk met 5 gedaan, ook nog met Anna (NL) en Brigitte (Fr). Enorm mooie, en zware wandeling naar een waanzinnige plek waar heel veel kolibries waren. En onderweg genieten van mooie uitzichten en heel speciale waxpalmen, enorm hoog. Donderdag een rondleiding over een koffieplantage in de buurt van het hostel gedaan, dit keer alleen met AnneMarie. Erg informatief. Op de terugweg kwamen we Brigitte toevallig tegen. Zij heeft haar reisplan aangepast aan dat van mij, dus we zijn vrijdag samen verder naar het zuiden gegaan, naar Popayan.
Na best wel weer een lange en qua landschap wat saaie reis, met veel wachttijd, in Popayan aangekomen. Eerste indruk: een leuke, niet al te grote, plaats met veel oude koloniale gebouwen. Op zondag zijn we naar NP Paruce gegaan, waar een vulkaan te beklimmen was. Toen we daar aankwamen zijn we met een jeep naar boven gebracht, langs een zwavelmijn. Daar was het vreselijk koud (want hoog) en nat en verder naar boven was het nog erger en daar waren we niet op gekleed, met korte broek en geen regenkleding. Dus niet naar boven maar naar beneden gelopen. Na een uurtje of 4 geploeter in modder en koeienvlaaien en in rap wisselende weersomstandigheden weer bij het beginpunt aangekomen. Daar kennis gemaakt met de Colombiaanse invulling van een busschema: zowel de bus van 4 uur als de laatste van 5 uur kwamen niet. Uiteindelijk, na veel lopen en een lift naar een dorpje, heeft een vriend van de lokale restauranthouder ons naar het hostel teruggebracht. Conclusie van deze dag: alleen het opstaan is volgens plan verlopen; veel flexibiliteit en aanpassingsvermogen nodig gehad; het was een zware maar prachtige dag.
-
20 Juli 2015 - 17:01
Hanneke:
jeetje carla. wat een ervaringen. je schrijft zo beeldend dat ik helemaal met je meeleef. je komt mooie dingen tegen in je uncomfort zone. een zoon van mijn vriendin is deze week ook vertrokken naar Colombia. die zitten nu in het Amazonegebied. ik heb inmiddels vakantie. zit erg in mijn comfortzone, maar ga in september een sapkuur doen in Turkije en hoop natuurlijk bruin, gezond en strak in mijn lijf terug te komen. ben nu aan het genieten van het niks doen, lekker naar de tour aan het kijken en morgen nog een sollicitatiebrief de deur uit. je bent al ruim een maand weg! gaat de tijd snel of juist langzaam? ga je nog naar een ander land of laat je het open? blijf genieten! liefs hanneke -
20 Juli 2015 - 19:25
Hennie:
Heb je hele reisverslag gelezen.
Ziet er goed uit.
Veel indrukken en volop genieten.Hoop dat je het nog erg naar je zin zult hebben.
Zowel binnen als buiten je comfortzone.
Wist niet eens dat je er een had!!!
OLA Hennie -
20 Juli 2015 - 20:24
Cécile:
Zo hee wat een belevenissen! Klinkt pittig al die wandelingen, klimpartijen en natte omstandigheden. Nog even de foto's kijken :-) -
20 Juli 2015 - 23:39
Ireen En Rein Stout:
Hallo Carla, wat heb je toch veel meegemaakt. En dat lopen, berg op en af is wel erg zwaar. Nog niet het weer dat meewerkt aan het geheel. In ieder geval kan je weer veel herinneringen bewaren, waar je later kunt terugdenken hoe mooi deze reis wel was!Zo te horen zijn de mensen daar uiterst behulpzaam en vriendelijk. Leuk om dat in zo'n land te mogen ondervinden.Wij lezen graag je belevenissen die als het ware een beeld vormen, alsof wij daar ook lopen. Schitterend.
Ik probeer je foto's te zien.
Tot je volgende uitslag.............
-
21 Juli 2015 - 12:24
Miranda:
Wat zie je een geweldige natuur en wat een afwisseling. Prachtig! Ook hier is het goed toeven: het jaagpad langs de Kromme Rijn is een oase en bij de Veldkeuken kan je nu zelfs (vegetarisch) dineren.
Zeer idyllisch. Mooie plekken om te mijmeren over persoonlijk perspectief. Kom jij daar nog aan toe?
Aanstaand weekend vertrekken wij naar Frankrijk en zullen we (naast relaxed zwemmen in de rivier, Frans stokbrood, wijn en kaas) de Pyreneese toppen beklimmen. Zin in.
Tijd vliegt. Over een paar weekjes zal ik weer mailen. Geniet van je avonturen en de mensen die je ontmoet!
-
21 Juli 2015 - 21:51
Zjuul:
Zjeezz, Wat een bizar mooie kolibrie!!!(foto) wauwie!
Leuk om je avonturen te blijven lezen en je foto's te zien!
Lfs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley